گزارش نهایی طرح تحقیقاتی
گزارش نهایی طرح تحقیقاتی با عنوان"مقایسه پی آمد بالینی قطع تدریجی نالوکسان بر اساس دو روش نیمه عمر نالوکسان و نیمه عمر متادون در جمعیت بیماران غیرمعتاد مسموم شده با متادون بیمارستان لقمان حکیم تهران -سال 1401"
نتایج این طرح تحقیقاتی در مجله Archives of Academic Emergency Medicine به چاپ رسید که خلاصه آن به شرح زیر می باشد:
خلاصه طرح: این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی آینده نگر و یک سو کور پایلوت بر روی بیماران غیر معتاد مسموم با متادون بود. بیماران به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. در یک گروه، پس از تثبیت شرایط تنفسی و هوشیاری، تجویز نالوکسان براساس نیمه عمر متادون کاهش یافت و در گروه دیگر تجویز نالوکسان براساس نیمه عمر نالوکسان کاهش یافت. عود علائم و تغییرات در پارامترهای گاز خون وریدی بین گروه ها مقایسه شد.
یافته‌ها: 52 بیمار (92/51 درصد زن) وارد مطالعه شدند. 31 مورد وارد گروه A شدند (کاهش بر اساس نیمه عمر متادون) و 21 مورد وارد گروه B (کاهش بر اساس نیمه عمر نالوکسان) شدند. دو گروه از نظر میانگین سنی، توزیع جنسیتی، علت مصرف متادون، سابقه پزشکی قبلی، مصرف قبلی متادون، سابقه مصرف دارو، و علائم حیاتی هنگام ورود به بخش اورژانس مشابه بودند. موارد کاهش مجدد هوشیاری در حین کاهش دوز نالوکسان (52.38٪ در مقابل25.81 درصد; p = 0.049) و پس از قطع نالوکسان (72.73٪ در مقابل 37.50٪؛ 0.050 = p) در گروهی که تجویز نالوکسان براساس نیمه عمر نالوکسان کاهش یاقت بیشتر بود. در گروه نیمه عمر نالوکسان. کاهش خطر نسبی (RRR) برای گروه نیمه عمر نالوکسان 1.03- و برای گروه نیمه عمر متادون 0.51 بود. کاهش ریسک مطلق (ARR) 0.27 بود و تعداد مورد نیاز برای درمان (NNT) 3.7 (95% CI = 1.87-150.53) بود. تفاوت آماری معنی داری بین گروه ها از نظر تغییرات pH، HCO3 و PCO2 در حین کاهش و پس از قطع نالوکسان وجود نداشت. با این حال، آنالیز واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر (ANOVA)، نشان داد که در کاهش بر اساس نیمه‌عمر متادون، تعداد تغییرات و ثبات در محدوده نرمال بهتر بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که کاهش دوز نالوکسان بر اساس نیمه عمر متادون، نه تنها اختلالات اسید-باز خون درمان می شوند، بلکه پس از قطع نالوکسان همچنان ثابت باقی می مانند و احتمال عود علائم کاهش می یابد.
نظر